literatuur of lectuur- oordeel

Literatuur of lectuur?

Dimitri Verhulst  met de intrede van Christus in Brussel (in het jaar 200 en oneffen ongeveer)
Amsterdam, 2011, 1^e druk
173 pagina’s

genre:

samenvatting
De beste korte samenvatting die over dit boek te vinden is en die niet de clou beschrijft is eigenlijk de tekst op de achterkant van het boek:
Wanneer wordt aangekondigd dat Christus op 21 juli, in volle komkommertijd, Brussel zal bezoeken, ondergaat de Belgische hoofdstad een metamorfose. De gevels worden opgeknapt, bloembakken geplaatst en de criminaliteitscijfers duiken plotsklaps naar het nulpunt. Terwijl de beleidsmensen bakkeleien over wie een persoonlijk onderhoud met de profeet verdient en discussiëren over de route waarlangs Jezus lopen moet, krijgt de stad almaar een menselijker gelaat met oog voor de dakloze, de illegaal, de dronkaard en de armoe-oogster. De metro ruikt niet langer naar pis, de hoop is onder het volk. En dan breekt de grote dag zelf aan.

Lectuur of literatuur?

Een belangrijk deel in de oordeelvorming tussen literatuur en lectuur vind ik de houding ten opzichte van de heersende moraal. Als een boek die houding klakkeloos volgt of overneemt vind ik het lectuur, en als een boek kritisch is en duidelijk nadenkt over de normen en waarden die het beschrijft vind ik het boek interessanter, creatiever en van een hoger literair gehalte.
In dit boek gebeurt iets bijzonders, iets wat de afgelopen 2000 jaar niet is gebeurd en dus is er geen duidelijke moraal, maar die ontstaat vrij snel nadat de boodschap het volk bereikt. In het boek wordt de moraal bedacht, geformuleerd en aangescherpt of bijgesteld, wat ik mooi en boeiend vind om te lezen. Ik vind dat goed beschreven wordt hoe zoiets gebeurt en dat zonder dat er afspraken gemaakt worden iedereen min of meer hetzelfde gaat doen. Ineens is er geen vandalisme meer, zijn de mensen aardig voor elkaar en wordt er aandacht aan zwervers en straatmuzikanten besteed. Dimitri Verhulst houdt hierbij ook rekening met uitzonderingen. De tolk van Christus, een jonge illegale vluchtelinge die tijdens de organisatie van Christus’ komst aangesteld wordt omdat zij Zijn taal waarschijnlijk het beste begrijpt, krijgt ook de taak Hem een rondleiding te geven en ze wil Christus de stad laten zien zoals hij was, met alle ellende die zij ervaren heeft, en niet zoals hij geworden is.
De ik-figuur is niet gelovig en als Christus blijkt te komen is deze niet verheugd over zijn komst, maakt hij zich geen zorgen over zijn geloof en gaat hij zich ook niet bewust anders of vriendelijker gedragen. Hij maakt zich een beetje zorgen over de veiligheid en blijft er deze zomer speciaal voor thuis, maar voor de rest kijkt hij het hele gebeuren eigenlijk vol verbazing aan. Sommige dingen vindt hij prettig en aan andere dingen ergert hij zich, maar hij doet er niet echt in mee. Er is niet gezegd dat hij zijn gedrag niet aanpast tijdens de hele ‘Christus-affaire’ maar als hij dat doet beschreef hij hoe verbaasd jij eigenlijk is dat hij zijn gedrag aanpast. Hij kijkt eigenlijk als een soort buitenstaander naar het hele gebeuren, terwijl hij er middenin zit.
Ik denk dat je van dit boek kan zeggen dat het kritisch is ten aanzijn van de heersende moraal, ook al is er niet echt een heersende moraal. Het boek beschrijft mensen in een zoektocht om hun leven te beteren en het goede te gaan doen, verschillende moralen worden bekeken en beschreven.

Andere criteria voor literatuur die in dit boek goed te zien zijn, zijn dat ieder boek uniek moet zijn en dat er nadruk op beschrijvingen, sfeer en gedachten moet liggen. Ik vond dit een heel verrassend, bijzonder boek om te lezen. Het onderwerp is, in ieder geval voor mij, zeer uniek en leuk om over te lezen. De hoofdpersoon schrijft vanuit ik-perspectief  en beschrijft veel wat hij ervaart aan sfeer of wat hij denkt. Soms worden gebeurtenissen tussendoor heel terloops genoemd.

Dit boek barst niet van het bijzonder taalgebruik en de flashbacks, maar de elementen zitten er wel af en toe in en sommige daarvan vindt ik heel mooi. Het boek is vrij makkelijk te lezen en gebruikt geen eindeloze stijlfiguren, maar soms vindt ik het taalgebruik wel heel mooi of verrassend.

Ik vindt dat dit boek zeker bij literatuur hoort en niet bij de lectuur, het bevat vele literaire kenmerken. 

Mijn oordeel op de oordeelbalk:

schrijverspaspoort van A.F.Th. van der Heijden

hierbij het schrijverspaspoort van het boek wat ik gelezen heb in de derde periode. 
Algemene informatieA.F.Th. van der Heijden met het leven uit een dag.Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1988, 2^e druk (1^e druk: 1988)196 pagina’s Korte samenvatting:Het onderwerp van dit boek is de liefde tussen Benny Wult en Gin, die allebei geboren worden in een wereld waarin iedereen maar één dag leeft en in die ene dag maar één keer een bepaalde ervaring heeft. Zij worden 's morgens geboren, dus zullen zij 's avonds overlijden. Benny gaat in de ochtend van zijn leven naar school, waar de stof geleidelijk aan steeds moeilijker wordt. Bij godsdienst leert hij over de hel: een plaats waar voortdurend alles wordt herhaald, tot vervelens toe. Daar leven mensen niet één dag, maar een aantal jaren, wat afschuwelijk moet zijn. Benny twijfelt hieraan. 's Middags besluit Benny bij de luchtmacht te gaan. In een café, waar verder alleen een irritante oude blinde man is, ontmoet hij Gini, op wie hij smoorverliefd wordt. Het is wederzijds. Zij gaan naar een discotheek; Gini moet zich onderweg omkleden omdat ze uit haar bh groeit. Zij weten dat ze maar één keer met elkaar naar bed kunnen gaan, wat ze verschrikkelijk vinden. Dit ene moment komt en wordt uitvoerig en zeer romantisch beschreven. Benny komt op het idee een moord te plegen, zodat de geliefden in de hel terecht zullen komen en dus vele levens met elkaar kunnen delen. Hij weet Gini over te halen. Dan volgt hun proces; beiden worden tot de elektrische stoel veroordeeld voor de moord op de blinde oude man, Scant. Benny krijgt nog een brief van Gini, waarin zij vermeld dat hun zoon, Benny, in de gevangenis is geboren. Na de elektrische stoel komt Benny inderdaad in de hel terecht, waar hij Gini niet kan vinden. Wel komt hij Scant tegen, die hem vertelt dat Gini naar de hemel is gestuurd, omdat zij niet helemaal moreel overtuigd was van haar daad. Scant blijkt alles al geweten te hebben vanaf het begin. Hij is een soort spion. Misschien was hij altijd al in de hel en lopen de verschillende werelden parallel aan elkaar, zonder dat de bewoners dat in de gaten hebben. Benny heeft wel een keer tijdens zijn verblijf in de hel de gewaarwording dat hij Gini ziet in een flits. In de hel neemt Benny een beroep in de seksbusiness, wat hem de gelegenheid geeft vaak de liefde te bedrijven. Dit gaat hem echter vervelen.  

GORINCHEM-  Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijden is geboren in Geldrop op 15 oktober 1951. Hij is getrouwd met Mirjam Mathilde Rotenstreich (journalist en schrijfster) en samen hadden ze een zoon, Tonio, deze is op 21-jarige leeftijd overleden na een verkeersongeval.A.F.Th. van der Heijden debuteerde in 1978 met het boek Een gondel in de Herengracht onder de schuilnaam Patrizio Canaponi. Ook een van zijn latere werken, de roman de draaideur werd nog onder deze schuilnaam uitgebracht. Later publiceerde zijn ook boeken met alleen zijn initialen; A.F.Th. verschenen, maar sinds 2008 lijkt hij daar mee gestopt te zijn. De schrijver is na de tweede wereld oorlog opgegroeid en heeft de tweede wereld oorlog ook niet als motief in zijn werken gebruikt.
 InspriratieA.F.Th. van der Heijden is een autobiografisch schrijver, zo heeft hij dagboekenaantekeningen en requiems gepubliceerd,  maar hij publiceert ook boeken die niet helemaal autobiografisch zijn, deze zijn bijvoorbeeld gecombineerd met fictie en filosofische uitwijdingen.Je zou dus kunnen zeggen dat ontwikkelingen uit het eigen leven de belangrijkste inspiratiebron vormen voor deze schrijver. Een voorbeeld hiervan is het boek ´Tonio´, een requiemroman dat hij ongeveer een jaar na het overlijden van zijn zoon geschreven heeft. Het boek is recentelijk, op 7 mei 2012 bekroond is met de libris literatuurprijs.
Wat ook opvalt is dat enkele van zijn werken zijn gebaseerd op griekse mythen; zo is ‘mim’ gebaseerd op het verhaal van Oedipous en ‘drijfzand koloniseren’ op Sofokles. BoekenHierbij een lijst met de boeken die A.F.Th. van der Heijden geschreven heeft:§  1978 – Een gondel in de Herengracht (verhalen)§  1979 – De draaideur (roman)§  1983 – De slag om de Blauwbrug. De tandeloze tijd. Proloog (roman)§  1983 – Vallende ouders. De tandeloze tijd 1 (roman)§  1985 – De gevarendriehoek. De tandeloze tijd 2 (roman)§  1986 – De sandwich (roman)§  1988 – Het leven uit een dag (roman)§  1990 – Advocaat van de Hanen. De tandeloze tijd 4 (roman)§  1992 – Weerborstels. De tandeloze tijd. Een intermezzo (novelle)§  1994 – Asbestemming. Een requiem (roman)§  1996 – Het Hof van Barmhartigheid. De tandeloze tijd 3.1 (roman)§  1996 – Onder het plaveisel het moeras. De tandeloze tijd 3.2 (roman)§  1997 – 'WHAMM, de democratisering van het talent'.§  1998 – De gebroken pagaai (novelle)§  1999 – Het onmogelijke boek: een kleine monoloog van de auteur§  2001 – Gevouwen woorden (brieven)
§  2003 – De Movo tapes (Homo duplex 0)§  2003 – Engelenplaque (Dagboekaantekeningen)
§  2004 – Hier viel Van Gogh flauw (Dagboekaantekeningen)
§  2006 – Drijfzand koloniseren (sleutel tot Homo duplex)
§  2007 – Het schervengericht (onderdeel van Homo duplex, positie nog nader te bepalen door de auteur)
§  2007 – Mim (novelle ter gelegenheid van Harry Mulisch' tachtigste verjaardag, geïnspireerd op diens De versierde mens; tevens onderdeel van Homo duplex)
§  2008 - Voetstampwijnen zijn tandknarswijnen (requiem voor Jean-Paul Franssens)
§  2008 - Kruis en kraai (de romankunst na James Joyce (brief aan Anthony Mertens)
§  2008 - Gentse lente (verhalen)
§  2008 - De liefdesbaby (novelle)
§  2008 - De censuurpaus (paroxismen, een opmaat) (artikelen uit Propria Cures)
§  2009 - Doodverf (roman)
§  2011 - Tonio. Een requiemroman (roman)
 Zoals je kunt zien is het boek ‘het leven uit een dag’ een van de eerdere boeken die A.F.Th. van der Heijden geschreven heeft. Verder zijn er twee cycli: de tandeloze tijd en Homo Duplex. PrijzenA.F.Th. van der Heijden won 11 prijzen met zijn boeken, waaronder de schrijversprijs voor Brabantse letteren in 2003 voor zijn gehele ouevre en de Tzumprijs voor de beste literaire zin in 2008 met de volgende zin uit zijn boek ‘Mim’:
Misschien had het mes gebloosd omdat een hand het dwong in het geniep te doden, in het donker achter jaspanden, die zelfs de bloedblos nog aan het oog onttrokken.  

verwerkingsopdracht allemaal willen we de hemel van Els beerten

Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
titel: Allemaal willen we de hemel
auteur: Els Beerten
verschijningsjaar: 2008

Subject	Uitwerking
Inhoud	Ward vecht in de oorlog met de Duitsers, de rest blijft in België. Na de oorlog probeert iedereen zijn leven weer normaal te krijgen, maar Jef heeft Theo doodgeschoten en daar krijgt Ward nu de schuld van, dus het gaat nogal stroef.
Thema (hoofdonderwerp in abstractie)	-Leven weer oppakken na een oorlog -leren leven met grote fouten die iemand heeft begaan
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden)	-schuld -vriendschap/loyaliteit
Personen	-Remi probeert te begrijpen wat er allemaal gebeurt -Ward is in de oorlog met de Duitsers mee gaan vechten -Jef heeft Theo doodgeschoten, maar ontkent dat waardoor Ward beschuldigd wordt -Renée is de zus van Jef en Remi, en Ward was haar lief. -Isa is het lief van Ward na de oorlog, als hij zich Martin Lenz noemt -Katrina biedt onderdak aan Ward als hij en Isa gebombardeerd zijn
Historische tijd en Ruimte	4 jaartallen:   -1945   -1942   -1947   -1967 3 plaatsen: -belgië -aan het front -verschillende plaatsen in Duitsland waar Ward zich schuilhoud/gevangen zit
Titelverklaring Onderschrift	-het gaat over goed en slecht zijn, of je wel of niet in de hemel komt -geen onderschrift
Verteller (perspectief)	Ik = vaak Remi, maar ook Ward, Renée en Jef
Genre	Historische roman
Spanning	-rechtszaak -bombardement op Ward en Isa -het doodschieten van Theo
Stijl	Simpele zinnen met een ingewikkeld sujet, dingen worden zeker niet opgeblazen
Waardering in recencies	Erg lovend, wordt vergeleken met shakespeare, maar ligt ook op de grens tussen jeudliteratuur en volwassenliteratuur
Persoonlijke waardering	Indrukwekkend boek, waarin je dingen achteraf moeilijk kunt terugvinden door het ingewikkelde sujet. Een 8,5

leesautobiografie

Leesautobiografie

1.      Boeken waar ik nog herinneringen aan heb

·        ‘Eefje donkerblauw’. Dit komt waarschijnlijk vooral door de mooie kleuren in de tekeningen, het is een prentenboek van toen ik nog in de kleuters zat.

·        ‘Virenzo en ik’ van Mireille Geus. Dit gaat over een jongetje dat zijn beste vriend verliest, ik weet niet waarom maar ik heb het in groep vier gelezen en dat is nog steeds het boek dat mij het meest heeft geraakt. Ik denk dat dat komt doordat de dood zo plotseling kwam, het boek was helemaal niet somber. Het ging over twee vrienden en ineens was er nog maar eentje over.

·        Iep! Van Joke van Leeuwen. Hier weet ik waarschijnlijk nog zoveel van omdat ik het een heel wonderlijk verhaal vond, ik heb ook de musical gezien en die was nog wonderlijker. Dit was de eerste musical die ik gezien en die heeft veel indruk gemaakt.

Verder zijn er natuurlijk nog meer boeken waar ik herinneringen aan heb, maar bijvoorbeeld omdat ik ze recent het gelezen, er een boekverslag over heb gemaakt of omdat ik ze heel vaak heb gelezen.

2.      Ik heb geen strikte leesgewoonten, vaak ga ik gewoon lekker zitten. Ik lees soms ’s ochtends en soms ’s avonds, dat wisselt wanneer ik er tijd voor heb of er zin in heb. Ik weet niet of leesgewoonten veranderen, maar ik denk het wel. Als je andere boeken gaat lezen, of je krijgt een andere tijdsindeling veranderen je leesgewoonten waarschijnlijk wel mee.

3.      Ik lees het liefst probleemboeken, ik denk dat dat komt omdat je dan erg gemakkelijk met de hoofdpersoon kan meeleven en dat er sowieso dingen gebeuren. Hoe de problemen worden opgelost is vaak voorspelbaar, maar toch altijd leuk om te lezen.

4.      Ik denk dat ik leesniveau 3 heb, gebaseerd op lezenvoordelijst.nl. Ik houd wel van boeken die iets minder oppervlakkig zijn en verhalen hoeven niet aan te sluiten bij mijn leefwereld.

5.      Mijn houding tegenover literatuur en lezen voor je lijst is open denk ik. Ik vindt het niet erg om te lezen, maar het moet wel leuk blijven. Ik vindt het vervelend om een boek te lezen waarvoor ik me niet interesseer en/of te lezen onder grote tijdsdruk.

recencie Donderdagmiddag. Halfvier. door Kristien Hemmerechts

Recencie van het boek: 'Donderdagmiddag halfvier.'
auteur: Kristien Hemmerechts
aantal pagina’s: 237
uitgever en jaar van uitgifte: Uitgeverij Atlas, 2002

'Donderdagmiddag. Halfvier.' Is geschreven door Kristien Hemmerechts. Zij is in 1955 geboren en groeide op in de buurt van Brussel, ze studeerde Germaanse filologie, en schrijft nu geregeld recensies en columns voor Nederlandse en Vlaamse tijdschriften en kranten. Ook speelt ze een actieve rol in het publieke debat. Ze heeft een dochter en ze had twee zoontjes, die beiden een wiegendood gestorven zijn. Het boek gaat over de relatie van mensen met hun kinderen omdat Kriestien Hemmerechts gelooft dat die relatie de belangrijkste is in het leven van een mens. De originele en ietwat cryptische tekst op de achterkant wekt de indruk van een origineel geschreven boek.

Het verhaal gaat over een gescheiden tikleraar die kinderen op de basisschool leert tikken op ouderwetse tikmachines, hij is erg bevlogen in zijn vak. Je volgt ook twee moeders van kinderen die op de school zitten waar hij lesgeeft, en de vrouw van de frituur met wie hij graag uit eten wil. Het boek heeft een opvallende opbouw en je kijkt steeds door andere ogen, vaak zijn er zelfs compleet verschillende verhalen. Dit is even wennen maar niet erg moeilijk om te lezen. Het boek wordt er wel heel rommelig van, de losse verhalen zijn wel te begrijpen, maar hebben maar een smal raakvlak en gaan verder over onderwerpen die voor het verhaal niet belangrijk zijn. Deze omzwervingen zijn erg gedetailleerd en interessant, maar hebben dus niet zoveel te maken met de rode draad.
Wat bijzonder is aan dit boek, is dat de tikleraar geen gewone man is. Je kunt je niet met hem , de hoofdpersoon, identificeren. Het lijkt of hij een bepaalde stoornis heeft. Ik kom zijn gedachtes en gevoelens te weten, maar ik begrijp hem niet en leef ook niet met hem mee, ik vind hem een beetje onsympathiek en vreemd.
De gewekte verwachtingen van het boek worden waargemaakt, het boek is heel origineel geschreven en ik ken weinig boeken waarbij zo van de rode draad wordt afgeweken. Het is zeker verrassend, maar ik houd er niet zo van omdat je steeds aan een nieuwe verhaallijn en setting moet wennen.

Als je van verrassende boeken houd die niet te lang over een onderwerp doorgaan met veel verschillende verhalen, kan ik dit boek zeker aanraden. De door mij onbegrepen hoofdpersoon wordt door anderen misschien wel als sympathiek ervaren en ik vindt het erg leuk dat er boeken zijn die opvallen, en een andere opbouw hebben.