verwerkingsopdracht allemaal willen we de hemel van Els beerten

Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
titel: Allemaal willen we de hemel
auteur: Els Beerten
verschijningsjaar: 2008

Subject	Uitwerking
Inhoud	Ward vecht in de oorlog met de Duitsers, de rest blijft in België. Na de oorlog probeert iedereen zijn leven weer normaal te krijgen, maar Jef heeft Theo doodgeschoten en daar krijgt Ward nu de schuld van, dus het gaat nogal stroef.
Thema (hoofdonderwerp in abstractie)	-Leven weer oppakken na een oorlog -leren leven met grote fouten die iemand heeft begaan
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden)	-schuld -vriendschap/loyaliteit
Personen	-Remi probeert te begrijpen wat er allemaal gebeurt -Ward is in de oorlog met de Duitsers mee gaan vechten -Jef heeft Theo doodgeschoten, maar ontkent dat waardoor Ward beschuldigd wordt -Renée is de zus van Jef en Remi, en Ward was haar lief. -Isa is het lief van Ward na de oorlog, als hij zich Martin Lenz noemt -Katrina biedt onderdak aan Ward als hij en Isa gebombardeerd zijn
Historische tijd en Ruimte	4 jaartallen:   -1945   -1942   -1947   -1967 3 plaatsen: -belgië -aan het front -verschillende plaatsen in Duitsland waar Ward zich schuilhoud/gevangen zit
Titelverklaring Onderschrift	-het gaat over goed en slecht zijn, of je wel of niet in de hemel komt -geen onderschrift
Verteller (perspectief)	Ik = vaak Remi, maar ook Ward, Renée en Jef
Genre	Historische roman
Spanning	-rechtszaak -bombardement op Ward en Isa -het doodschieten van Theo
Stijl	Simpele zinnen met een ingewikkeld sujet, dingen worden zeker niet opgeblazen
Waardering in recencies	Erg lovend, wordt vergeleken met shakespeare, maar ligt ook op de grens tussen jeudliteratuur en volwassenliteratuur
Persoonlijke waardering	Indrukwekkend boek, waarin je dingen achteraf moeilijk kunt terugvinden door het ingewikkelde sujet. Een 8,5

leesautobiografie

Leesautobiografie

1.      Boeken waar ik nog herinneringen aan heb

·        ‘Eefje donkerblauw’. Dit komt waarschijnlijk vooral door de mooie kleuren in de tekeningen, het is een prentenboek van toen ik nog in de kleuters zat.

·        ‘Virenzo en ik’ van Mireille Geus. Dit gaat over een jongetje dat zijn beste vriend verliest, ik weet niet waarom maar ik heb het in groep vier gelezen en dat is nog steeds het boek dat mij het meest heeft geraakt. Ik denk dat dat komt doordat de dood zo plotseling kwam, het boek was helemaal niet somber. Het ging over twee vrienden en ineens was er nog maar eentje over.

·        Iep! Van Joke van Leeuwen. Hier weet ik waarschijnlijk nog zoveel van omdat ik het een heel wonderlijk verhaal vond, ik heb ook de musical gezien en die was nog wonderlijker. Dit was de eerste musical die ik gezien en die heeft veel indruk gemaakt.

Verder zijn er natuurlijk nog meer boeken waar ik herinneringen aan heb, maar bijvoorbeeld omdat ik ze recent het gelezen, er een boekverslag over heb gemaakt of omdat ik ze heel vaak heb gelezen.

2.      Ik heb geen strikte leesgewoonten, vaak ga ik gewoon lekker zitten. Ik lees soms ’s ochtends en soms ’s avonds, dat wisselt wanneer ik er tijd voor heb of er zin in heb. Ik weet niet of leesgewoonten veranderen, maar ik denk het wel. Als je andere boeken gaat lezen, of je krijgt een andere tijdsindeling veranderen je leesgewoonten waarschijnlijk wel mee.

3.      Ik lees het liefst probleemboeken, ik denk dat dat komt omdat je dan erg gemakkelijk met de hoofdpersoon kan meeleven en dat er sowieso dingen gebeuren. Hoe de problemen worden opgelost is vaak voorspelbaar, maar toch altijd leuk om te lezen.

4.      Ik denk dat ik leesniveau 3 heb, gebaseerd op lezenvoordelijst.nl. Ik houd wel van boeken die iets minder oppervlakkig zijn en verhalen hoeven niet aan te sluiten bij mijn leefwereld.

5.      Mijn houding tegenover literatuur en lezen voor je lijst is open denk ik. Ik vindt het niet erg om te lezen, maar het moet wel leuk blijven. Ik vindt het vervelend om een boek te lezen waarvoor ik me niet interesseer en/of te lezen onder grote tijdsdruk.

recencie Donderdagmiddag. Halfvier. door Kristien Hemmerechts

Recencie van het boek: 'Donderdagmiddag halfvier.'
auteur: Kristien Hemmerechts
aantal pagina’s: 237
uitgever en jaar van uitgifte: Uitgeverij Atlas, 2002

'Donderdagmiddag. Halfvier.' Is geschreven door Kristien Hemmerechts. Zij is in 1955 geboren en groeide op in de buurt van Brussel, ze studeerde Germaanse filologie, en schrijft nu geregeld recensies en columns voor Nederlandse en Vlaamse tijdschriften en kranten. Ook speelt ze een actieve rol in het publieke debat. Ze heeft een dochter en ze had twee zoontjes, die beiden een wiegendood gestorven zijn. Het boek gaat over de relatie van mensen met hun kinderen omdat Kriestien Hemmerechts gelooft dat die relatie de belangrijkste is in het leven van een mens. De originele en ietwat cryptische tekst op de achterkant wekt de indruk van een origineel geschreven boek.

Het verhaal gaat over een gescheiden tikleraar die kinderen op de basisschool leert tikken op ouderwetse tikmachines, hij is erg bevlogen in zijn vak. Je volgt ook twee moeders van kinderen die op de school zitten waar hij lesgeeft, en de vrouw van de frituur met wie hij graag uit eten wil. Het boek heeft een opvallende opbouw en je kijkt steeds door andere ogen, vaak zijn er zelfs compleet verschillende verhalen. Dit is even wennen maar niet erg moeilijk om te lezen. Het boek wordt er wel heel rommelig van, de losse verhalen zijn wel te begrijpen, maar hebben maar een smal raakvlak en gaan verder over onderwerpen die voor het verhaal niet belangrijk zijn. Deze omzwervingen zijn erg gedetailleerd en interessant, maar hebben dus niet zoveel te maken met de rode draad.
Wat bijzonder is aan dit boek, is dat de tikleraar geen gewone man is. Je kunt je niet met hem , de hoofdpersoon, identificeren. Het lijkt of hij een bepaalde stoornis heeft. Ik kom zijn gedachtes en gevoelens te weten, maar ik begrijp hem niet en leef ook niet met hem mee, ik vind hem een beetje onsympathiek en vreemd.
De gewekte verwachtingen van het boek worden waargemaakt, het boek is heel origineel geschreven en ik ken weinig boeken waarbij zo van de rode draad wordt afgeweken. Het is zeker verrassend, maar ik houd er niet zo van omdat je steeds aan een nieuwe verhaallijn en setting moet wennen.

Als je van verrassende boeken houd die niet te lang over een onderwerp doorgaan met veel verschillende verhalen, kan ik dit boek zeker aanraden. De door mij onbegrepen hoofdpersoon wordt door anderen misschien wel als sympathiek ervaren en ik vindt het erg leuk dat er boeken zijn die opvallen, en een andere opbouw hebben.