Verwachtingen
We hadden de eerste paar pagina’s gelezen; de lofrede van
Claudia de Breij. We hadden de indruk dat het een heel spannend boek zou zijn,
maar we waren een beetje bang dat het vooral over vechten en verlies zou gaan,
waar de meeste boeken over de oorlog over gaan. Dit boek was echter anders, het
ging meer over complotten en was geplaatst in het leven van alledag, van de
mensen die niet meevochten of familie van soldaten waren. Het boek las erg
fijn, het taalgebruik was niet langdradig. Toch waren veel dingen wel precies
omschreven, waardoor het boek veel sfeer kreeg, zoals de omschrijving van de
straat waar Osewoudt woont, die steeds terugkomt en steeds iets verandert,
afhankelijk van wat er in het verhaal gebeurd. De spanning die we verwachtten
zat er ietsje minder in, in het begin leek alles vrij veilig, tot de arrestatie
van de familie van Osewoudt. Toen werd het inderdaad vrij spannend maar aan het
eind zwakte dit weer af, omdat we al doorhadden dat Osewoudt zeker niet als
held door de oorlog zou komen en het hoogstwaarschijnlijk niet zou halen.
Titelverklaring
De titel ‘De donkere kamer van Damokles’ is erg logisch en
mooi gekozen. Hij is mooi omdat het interesse wekt, de lezer vraagt zich af waarom die kamer belangrijk is. Een donkere kamer klinkt alvast
spannend. Als je dit koppelt aan het verhaal is het ook logisch omdat er drie
crusiale momenten in de donkere kamer afspelen. In het begin probeert Osewoudt
foto’s te ontwikkelen, maar dit gaat mis of de fotorol was sowieso leeg, dit
wordt niet helemaal duidelijk. Verder werkt Osewoudt later bij het verzet, waar
hij als taak heeft de foto’s te ontwikkelen. Verderop hangt het erom of er een
foto is van Dorbeck, op de camera van Osewoudt, hij ontwikkelt de foto’s zelf,
maar er gaat iets mis en er staat niets op. Damokles verwijst naar een figuur uit de oudheid, die voor een dag een tiran wilde zijn. Dat was goed, maar er werd wel een zwaard aan paardenhaar boven zijn hoofd gehangen, om de gevaren van de macht uit te beelden. Het is niet helemaal duidelijk waarom hiernaar verwezen wordt, misschien omdat het leven van Osewoudt van het ontwikkelen van de foto's, en dus het werk in de donkere kamer afhangt. Toch is dit niet doorslaggevend, als alle foto's wel goed ontwikkeld zouden zijn was zijn leven nog niet zeker.
Setting en perspectief
De setting is in Nederland, een klein dorpje vlakbij Den Haag, rondom de tweede
wereldoorlog. Het verhaal wordt verteld vanuit Osewoudt, je krijgt alleen zijn gedachtes en gevoelens te weten. Dit maakt het verhaal spannend, omdat ook voor jezelf niet duidelijk wordt of Osewoudt in het verzet zit, of aan waanbeelden lijdt en toch een collaborateur is. Open
plekken worden in de loop van het verhaal ingevuld, bijvoorbeeld waarom
Ebernuss zo vreemd aardig doet tegen Osewoudt.
Oordeel
We vonden het een zeer boeiend boek, het is origineel want
het gaat over andere aspecten van de oorlog dan de meeste boeken, de ellende
van het moorden staat niet centraal, maar de kwelling van een persoon die wat
wil doen, maar erg vrouwelijk gebouwd is en vindt dat hij niet dapper genoeg
is. Verder vinden we dat de wanhoop aan het eind goed beschreven is. Dorbeck is
anoniem en blijft anoniem, niemand kan er iets aan doen; ook niet als het wel
handig is. We vinden het alleen jammer dat het eind zo lang duurt, vanaf het
moment dat Osewoudt gevangen is, is duidelijk dat er niets goeds bewezen kan
worden. Dit roept op zichzelf al een groot gevoel van onrecht op, maar doordat
het zo lang doorgaat wordt het een beetje uitgemolken. De personages zitten
goed in elkaar, het zijn allen boeiende mensen die wat toevoegen aan het
verhaal. Zelfs als het op het eerste gezicht zo lijkt, blijkt dat ze toch nog
echt wat toe te voegen hebben. De schrijfstijl hebben we al eerder in het
verslag genoemd, maar die is zeer prettig om te lezen, het is precies en
realistisch, maar niet langdradig of vol overbodige details. De schrijfstijl
zorgt voor sfeer en karakter in het boek.
het groepsproces
De discussie verliep vrij rommelig aangezien het eigenlijk al vakantie is, van de opdracht hebben we geleerd onze mening te verwoorden. We denken dat het boek niveau 4 heeft en het was zeer goed te lezen. Voor het volgende boek wil ik een boek van niveau 5 proberen, maar ik weet nog niet welke.
